Svartsýni eða raunsæi?

Margir sem þekkja mig segja að ég sé svartsýnismanneskja. En mér finnst að ég sé frekar raunsæismanneskja. Margir landar finnst mér vera ennþá svaka bláeygðir og naív hugsandi, þrátt fyrir dapra reynslu í hruninu. Halda virkilega að þessi moldríki Kínverji sem ætlar að kaupa Grímstaði sé íslandsvinur og náttúruverndarmaður. Kemur með fjármagn hingað til að bjarga Ísland úr kreppunni.

Hvernig verður framtíðin? Hvernig gæti hún orðið? Gott og vel: Þarna mun rísa heilsárshótel með allskonar afþreying fyrir ríka kínverja. Auðvitað munu þar að mestu starfa kínverjar sem eru mun ódýrara vinnuafl. Þarna verða gerðar kröfur um öruggar samgöngur. Hver mun þurfa að kosta þær? Kannski þarf að tvöfalda mannskap björgunarsveita til að hoppa í skarðið þegar allt fer á kaf í snjó eða fýkur burt?

Maður veit því miður mörg dæmi í heiminum þar sem fjársterkir ofhugar hafa reist  loftkastala og skilað seinna eftir rústir og eyðilagt land. Og svo er spurningin ósvarað hvað gerist þegar maður kaupir land í ákveðnum tilgangi og selur seinna til annars aðila sem hefur allt annað í huga.

Okkur vanta mjög skýr löggjöf um sölu lands og auðlinda. Og við skulum stíga varlega til jarðar þegar fjársterkir aðilar veifa með seðlum og lofa öllu fögru.