Ævintýrið Ísland

ÞAÐ eru tæp 30 ár frá því að ég kom fyrst til Íslands, þá sem ferðamaður í 16 daga tjaldferð. Á þeim tíma endaði malbikið rétt fyrir utan borgarmörkin, þjóðvegurinn var holóttur og seinfarinn. Leiðsögumaðurinn kallaði okkur þrjá félagana sem sátu aftast í rútunni "lustiges Hinterteil" (káta afturendann) því það heyrðust iðulega skríkjur í okkur þegar bílstjórinn ók of greitt í holurnar. Ísland var algjört ævintýri, landslagið og náttúran heilluðu mig gjörsamlega. Síbreytilegt veður, óbrúaðar ár, einfaldar aðstæður úti á landi og vingjarnlegt fólk sem gat alltaf reddað málunum einhvern veginn gerði ferðina ógleymanlega.

Nú er ég búin að starfa sem leiðsögumaður á sumrin í mörg ár og margt hefur breyst frá því að ég fór mína fyrstu Íslandsferð. Vegakerfið er orðið talsvert betra og um allt land eru góðir gististaðir. Mörg tilboð eru í gangi um hóp- og áætlunarferðir inn á hálendið og Kjalvegurinn er orðinn fær fólksbílum.

Hvernig mun framtíðarsýn í ferðaþjónustunni verða? Meiri hraði, meiri þægindi, meiri afþreying? Er hugsandi að eftir örfá ár verði boðið upp á "Iceland in 2 days", hringferð með öllu? Þá yrði auðvitað ekin stysta leið í gegnum öll jarðgöng og ferðafólkið gæti á meðan horft á vídeó, kannski um hvaladráp Íslendinga (blóðugt og spennandi) eða stærsta umhverfisslys sögunnar við Kárahnjúka (heimskan selst einnig mjög vel).

En án gríns: Það sem dregur ferðafólkið í flestöllum tilfellum hingað er sérstök náttúrufegurð, ósnortið víðerni, þögla hálendið, óbeislaðar ár og fossar, land sem er ennþá í mótun og síbreytilegt. Við eigum ekki að skemma ævintýri Íslands með hraðbrautum yfir hálendið, ég set jafnvel spurningarmerki við malbikaða vegi á þeim slóðum. Við eigum að segja nei við fleiri háspennulínum þvers og kruss yfir okkar fallega land. Við eigum að vera til fyrirmyndar í náttúruvernd bæði til lands og sjávar. Bara á þann hátt munum við halda í töfra okkar lands sem ferðamannaparadísar.

Og eitt í lokin: Myndir þú, lesandi þessarar greinar, sætta þig við að vera rukkaður fyrir að fara inn á hálendið sem er jú almenningseign? Myndir þú, sem vilt upplifa töfra og kyrrð hálendisins, sætta þig við að aka beinan og breiðan veg og mæta fullt af þungaflutningabílum á hraðferð?

Hvað yrði þá um ævintýrið?

ÚRSÚLA JÜNEMANN,

kennari og leiðsögumaður.

Frá Úrsúlu Jünemann: