Veturinn er kominn

Jæja, þá gerir vetur konungur vart við sig. Og, upps! alltaf kemur þetta jafn mikið á óvart. Klessubílaklúbburinn er alveg í fullum gangi. Það liggur við slagsmál á dekkjaþjónustustöðvunum.

Ég skil ekki þetta fát. Einfaldasta leiðin út úr þessu er nú bara að aka eftir aðstæðum, draga úr hraðanum þegar það er hált, leggja fyrr af stað í vinnu, taka einstaka sinnum strætó.

Ég er vön að nota reiðhjólið mitt allt árið í kring. Það eru yfirleitt svona 8 - 10 dagar á veturinn að mér finnst ekki við hæfi að hjóla. Samt er ég ekki á nagladekkjum, ekki einu sinni á sérstökum dekkjum. En ég passar mig hins vegar að vera með ljósabúnaðinn í lagi þegar það fer að skyggja.

Ég gæti alveg gubbað yfir öllum þeim bílum sem eru á nagladekkjum á höfuðborgarsvæðinu. Og það eftir öllu umtali um hversu litið gagn þessi búnaður gerir við flest götuskilyrði. Erfitt er greinilega að kenna gömlum hundum að sitja. En þeim ungum því miður líka. Í staðinn fyrir nagladekkjavitleysuna vildi ég sjá ljósin í góðu standi. Í morgun mætti ég 3 eineygðum bílum á leiðinni í vinnu - en þeir voru allir á nagladekkjum!