Kaupa, kaupa

Í morgun hafði ég tíma til að lesa blöðin í friði, enda byrja ég ekki að kenna fyrr en kl. 10.00 á miðvikudögum. Og engin forfallakennsla var að eyðileggja fyrir manninum þessa notalega morgunstund með kisu í fanginu, kaffibolla og blaðalestri.

Sunna Dís Másdóttir er með góðan pistil í Fréttablaðinu um "stund milli stríða". Þegar hún skrifar um að hún sé ósmartasta manneskjan í líkamsræktinni þá get ég huggað hana: Ég er ábyggilega ósmartasta manneskjan í mínum skóla og mér liður vel við þetta! Ég klæðist einungis gömlum gallabuxum og bolum sem maður fékk í einhverjum götuhlaupum á meðan maður stundaði þetta. Enda er þetta hentugasti klæðnaður þegar maður er myndmenntakennari og litla listafólkið potar með útmálaða putta í kennarann til að vekja athyglina á flottum verkjunum sínum. Litlu bleiku tískudúkkurnar í blúndukjólunum og lakkskóm höfðu oftar en einu sinni haft orð á því að ég væri nú aldrei í fínum fötum. Og einn 7 ára strákur bauð mér um daginn hjálp því hann vorkenndi mér að þurfa að hjóla í skólann. Hann sagði ætti ríkan pabba sem gæti örugglega keypt bíl handa mér.

Sorgleg frétt er á forsíðu Fréttablaðsins: Nýlegir bílar lenda á ruslahaugum. Ég held að okkur vanta ærlega kreppu til að átta okkur á að við erum ekki á réttri braut í eyðslufylleríinu. Í heiminum er yfirvofandi hráefnisskort. Mengunin vex stöðugt og ógnar mannkynið.

Samt höfum við ekkert betra að gera en að kaupa og kaupa og henda fullt af nytsamlegum hlutum. Enn einu sinni er spáð að jólagjafakaupæðið mun toppa síðasta árið.