Að fikta með eld

Nú er stutt í vorið og því fylgir alltaf eitt fyrirbæri sem er frekar hvimleitt: Sinubruninn. Í gær fréttist að nokkur útköll hafa verið út af þessu, meðal annars í Heiðmörkinni. Fréttaflutningurinn var á þann veg að á vorin væri alltaf eitthvað um sinubruna. Svo ekki meir.  það hljómaði eins og það væri sjálfsagt fyrirbæri sem ekkert væri hægt að ráða við. Ekki orð um að þetta væri refsivert athæfi, ekkert um það að nú væri byrjað að taka hart á þessu. Þetta er bara svona og basta!

Að kveikja í sinu er  gömul hefð hjá bændunum til að láta grasið spretta hraðar upp úr sínu. En þetta eru gamaldags aðferðir sem vonandi heyra sögunni til. Eitthvað virðast þetta samt ennþá sitja fast í kollunum hjá sumum að það tilheyrir vorinu að kveikja í sinu.

Er ekki tími kominn til að reka massívan áróður á móti þessu og taka brunavörgunum föstum tökum?

Athugasemdir

[Guðjón Sigþór Jensson, 7.4.2008 kl. 12:07]

Tek undir þessi sjónarmið: Sinubrunar eru ekki skynsamlegir.

Mosi

[LKS - hvunndagshetja, 7.4.2008 kl. 18:07]

Heyr, heyr !!

Þetta er einmitt með fyrstu baráttumálum mínum, ég var í stelpuliðinu þegar ég var 9 ára pæja í Eyjum og kynskiptingin var þannig að peyjarnir fóru um og sinntu sinni skemmdarfísn með því að kveikja sinuelda en/og pæjurnar fóru í kjölfar þeirra og slökktu eldana eftir bestu getu. Enda voru/eru peyjarnir aldir upp við að vera uppátektasamir hrekkjalómar en pæjurnar áttu/eiga að vera hlýðnar og bjarga því sem bjargað varð ...

Hér á því við femínískar baráttuaðferðir !!