Hvers eiga mávarnir að gjalda?

Í dag var fyrsti  kennsludagur fyrir flest börn. Ég notaði tækifærið - það rigndi ekki í morgun - til að kenna úti. Okkur börn eru svo lengi inni yfir vetratímann að það er gott og gagnlegt að hafa útikennslu á meðan enn er sumarlegt. Ég fór með nemendahóp (3. bekkur) í fjöruferð í náttúruskoðun og myndsköpun. Svo gerðist það að eitt barn eftir annað kom, alveg í uppnámi, til að sýna mér dauðan fugl. Fjaran var full af dauðum mávum, hálf étnum og úldnum, hreinn viðbjóður.

Hvað er að gerast? Eru menn að skjóta máva og skilja þá eftir? Eru menn að skjóta þessa fuglagrey og hitta ekki nógu vel svo þeir reyna  að koma sér eitthvað lengra áður en þeir drepast? Halda  menn virkilega að þeir geta fækkað í mávunum á þennan hátt? Það er hryllileg aðkoma í fallega fjöru að rekast á fullt af dauðum fuglum, alveg sama hvers konar fuglar það eru. Það er bara villimennska og subbuskapur.

Við menn verðum að taka okkur sjálfa á og hætta að skapa mávunum of góð lífskilyrði í byggð. Hættum að henda afgöngum, göngum vel frá ruslinu okkar og lokum urðunarstaðina sem fyrst.