Aftur á landi

Ég tók mér viku frí til að skreppa á gamla heimaslóðir í Rínardalnum. Veðrið var ótrúlega gott, yfir 20 stiga hiti og sól allan tíma. Maður sá bókstaflega hvernig blómin opnuðust og skógar grænkuðu. Kirsjuberjatrén í blóma lituðu stór svæði hvít, þar á milli bleik blóm af möndlutrjám og gul blómstrandi akrar af raps- plöntum. Öll þessi fegurð var svo sjálfsögð á meðan maður bjó þarna, en núna þegar komið er í heimsókn úr vetrarríki Íslands finnst manni þetta paradís á jörðu. Er ekki merkilegt að maður kann að meta það sérstaklega sem er ekki alltaf til staðar? Ég hef aldrei fengið heimþrá til Þýskalands en núna langaði mig bara alls ekki heim til Íslands.

Í dag er ég aftur sátt. Fyrstu vorverkin í garðinum kölluðu, ég er búin að fá mér sopa af okkar frábæru vatni og skál af rækjum. Í kvöld mun ég elda fyrsta flokks fiskimáltíð. Og áðan þegar ég var úti í garðinum heyrði ég bæði í hrossagauk og stelk. Vorið er alveg að koma til okkar líka, bara aðeins öðruvísi.