Jafnrétti til náms?

Auðvitað vitum við öll að það þarf að draga saman seglinn og spara. Tveir málaflokkar eru samt afar viðkvæmir fyrir niðurskurðinn. Það þarf kannski ekki að hafa mörg orð um heilbrigðismálin. En menntamálin mega ekki heldur við því að það sé sparað mikið þar.

Í grunnskólunum á að vera allt gjaldfrjálst: Kennsla, bækur, ferðir o.fl. það skiptir kannski ekki svo miklu máli hvort barnið fær nýja skólatösku eða fullt af nýju dóti. Ef til vill dugar margt frá síðasta vetri, ef farið var vel með hlutunum. Það má jú kenna börnunum að fara vel með öllu því sem þau fá.

En þegar komið er í framhaldsnám þá versnar staðan. Þá er mikill munur á því hvort ungmennin eiga foreldrar sem geta fjármagnað námið eða ekki. Inritunargjöldin í skólana eru orðin bísna há. Skólabækurnar fást ekki gefins og ef ein bók kostar 20.000 krónur þá er nú spurningin hvort allir eiga efni á því. Það er sorgleg staða að efnilegt ungt fólk þarf að hverfa frá náminu vegna þess að það kemur ekki úr efnuðum fjölskyldum. Hvert stefnir?