Vorjafndægur og ruslið

Í dag eru nótt og dagur jafn löng. Næsta hálfa árið erum við sólarmegin. Samt er sumarið ekki komið fyrr en krían lætur sjá sig, hún veit hvenær er óhætt að koma hingað. Þegar er virkilega hægt að kalla það sumar hér þá er bara mánuður þangað til sólin lækkar aftur á loftið.

Ég er vetrarbarn og elska snjóinn, vil helst hafa hann fram í maí. Svo sleikir sólin hann burt og við tekur grænn gróður. Þetta væri æðislegt. Þá þyrfti maður ekki horfa jafn lengi á óþrifnaðinn sem kemur undan snjónum. Árstíminn núna finnst mér lang ljótastur. Rusl út um allt, ennþá leifar af áramótaflugeldum, hundakúkur í plastpokum, fullt af drasli sem fólk hefur ekki nennt að hirða. Verst er það í kringum sjoppurnar. Væri ekki mál að krefjast þess að þeir sem reka slíkt fyrirtæki tæku til  í kringum sig?

Erum við hér á landi virkilega svona miklir sóðar að okkur finnst allt í lagi að hafa allt í rusli og drasli þangað til vinnuskólarnir taka til handa og hreinsa til? Ef vil ætlum að markaðasetja okkur sem hreint og fallegt land hjá erlendum ferðamönnum þá gengur þetta auðvitað ekki. Það er fullt af erlendum ferðamönnum sem leggja leið sitt hingað allan ársins hring. Þeir sjá að Íslendingar eru kærulausir í umhverfismálunum. Glöggt er gests augað.