Ég fer í fríi

Nú ætla ég að loka á síma, tölvu og dagblöð og lífa lífinu í heilan mánuð, fara í frí með fjölskyldunni og skoða þann hlut Þýskalands sem enn var lokaður þegar ég flutti hingað. Það er kominn tími til.

Sjúkraþjálfun, til hvers?

Nú stendur til að draga úr þjónustu hjá þeim sem þurfa á sjúkraþjálfun að halda. Það þarf að spara. Ég hef tvisvar þurft að fara í stærra aðgerð og fengið sjúkraþjálfun á eftir. Þetta hefur hjálpað mikið að koma mér í gott stand svo að ég varð frekur fljótt vinnufær aftur. Án hjálp þeirra góðra fagmanna hefði ég verið mun lengur frá vinnu, það  er ekki spurning. Hvaða hagnaður fyrir þjóðfélagið er í því að menn séu lengur frá vinnunni, spyr ég? Er ekki æskilegt að fólk fær alla hjálp sem hægt er að fá til að sigra sem fyrst á veikindi og eymsli?

Svo las ég í dag að einhverja breytingu sé í deiglunni um þátttöku sjúkratrygginga í aðgerðum sjálfstætt starfandi bæklunarlækna. Þar þarf núna að sækja um fyrirfram um greiðsluþátttöku  Sjúkratrygginga Íslands. Dæmið verður sífellt flóknari og sjúklingar eiga í hættu að gera mistök og fá ekki endurgreitt. Ég er nýkomin úr aðgerð á hné, svonefndri speglun. Þetta er gert í svæfingu og maður er orðinn vinnufær aftur eftir fáeina daga. Ég mátti leggja út fyrir þetta litla 100.000 krónur og veit ekki hvort og hve mikið ég fær tilbaka. Þegar maður trassa hins vegar að fara í svona frekar litla aðgerð þá er hætta á því að fljótlega verður þörf á miklu stærra dæmi eins og liðskiptaaðgerð með vinnutap í amk. 3 mánuði. Hvar er sparnaður fyrir þjóðfélagið þegar svona komið er?

Sjálfstæðisflokkur, hvað nú?

Satt að segja hef ég sáralítið álit á þessum flokki sem átti með sína frjálshyggjustefnu stóran þátt í hvernig komið er hér á landi. Flokkurinn fékk loksins reisupassann í síðasta kosningu og fór í stjórnarandstöðu. Þetta er hlutverk sem flokkurinn kann ekki vel við eða kann alls ekki á. Enda eru menn ekki að gera annað en að tefja málin og segja nei við allt og alla. Í þokkabót birtist gamall draugur sem var allt of lengi við völd, hörundsár og hefnigjarn og þykist vita einhverjar töfralausnir. Sami maðurinn sat í Seðlabankanum þegar hrunið var og gerði frekar ógagn en gagn í Icesave- málinu. Varaformaðurinn í Sjálfstæðisflokknum er gift manni sem er flæktur í gruggug peningaviðskipti en þykist ekki hafa vitað af þessu. Alveg eins og Sólveig Pétursdóttir, á sínum tíma dómsmálaráðherra vissi ekki um ólögleg samráð olíufyrirtækjanna þótt maðurinn hennar var þar efst á blaði. Tryggvi Þór, nýkominn á þing finnst ekki ástæðu til þess að íhuga að taka sér frí þar í bili þrátt fyrir að hjá Askar Capital er ekki allt með felldu. Svona mætti halda áfram að telja upp. Þessi flokkur er gjörspilltur og besta hreinsunarefni dugar sennilega ekki til þar.

Greiðum bara 50%

Ef Björgólfunum verður leyft að greiða bara helminginn af skuldunum sínum þá ættu allir þeir sem skulda að ganga að slíkum samningum einnig. Björgólfur yngri var á sínum tíma talið með ríkustu mönnum heims, komst allavega á lista yfir "topp 100". Furðulegt er að ekki virðist vera hægt að ganga að eignum þessa manna og gera þeim skyld að borga það sem þeir skulda.

Varar við borgarastyrjöld

Váááá!

Það eru nú til kraftmiklir menn! Þegar ég var upp á mitt besta þá fannst mér vel af sér vikið að hlaupa upp Esju einu sinni á uþb. 50 mínútum. Í fyrra gekk ég í fyrsta skipti aftur upp, ósköp rólega eftir langt hlé í fjallgöngum. þá hljóp einhver ofurmenni tvisvar upp og niður á meðan og var á góðri leið að fara fram úr mér í þriðja skiptið. En ég flytti mér pínu og var ánægð að það tókst að vera á undan honum niður á planið.

Frábær frammistaða hjá ykkur strákum að fara 7 sinnum! Þetta verður toppað seint.

Settu Íslandsmet í Esjugöngu

Ekki gott að vera of heiðalegur

Við Íslendingar virðast sveifla andstæða pólana á milli. Fyrst ætluðum við að sigra heiminn og vera snjallari en allir hinir í viðskiptum. Þegar svo spilaborgin hrundi með látum vorum við til að skrifa undir hvaða plagg sem er, liggur við. Það var jú víst allt okkur að kenna, er það ekki? En í Icesave- klúðrinu komu  fleiri aðilar að, held ég. Eftirlitið í Hollandi og Bretlandi til dæmis svaf værum svefni. Og svo vita víst allir að það er áhættusamt að fjárfesta í einhverju sem gefur af sér háa vexti. Jafnvel ég sem er algjör bjáni í peningamálum veit það.

Eigum við ekki að reyna að fara dómsleiðina til að skera út um hvað okkur ber að borga? Við eigum ekki að vera of heiðalegir og samþykkja strax að borga allan pakka.

Hvert fóru peningarnir?

ICESAVE - málið er á allra vörum núna. Það sem ég skil ekki er: Fjöldi manns í Bretlandi og Hollandi lagði inn sparipeningar á þennan reikning. Þetta voru ekki ímyndaðir peningar heldur þetta voru alvöru peningar sem voru til. Svo hverfur þetta allt saman á stuttum tíma og við aumingjarnir hér á þessu litla skeri eigum að standa skil á öllum þessum týndum peningum. Hvert fóru allar þessar peningar? Ég trúi ekki að það sé ekki hægt að finna felustaðir þeirra manna sem tæmdu bankana á metstíma.

Að hlúa að litlu fyrirtækjunum

Loksins, loksins! Málþing Viðskiptaráðsins komst að því að lítil og meðalstór fyrirtæki skipti mestu máli fyrir fólkið í landi. Það eru þau sem skapa flest störfin. Finnur Oddsson, framkvæmdastjóri Viðskiptaráðs viðurkennir að rekstrarumhverfi litilla fyrirtækja sé ekki nógu gott þegar nú lokins birtist skýrslan sem unnið var að frá því í fyrra. Í dag má lesa um þetta í Fréttablaðinu.

Þeir sem hlaupa ennþá á eftir stórum verksmiðjum sem eiga að bjarga þjóðinni ættu virkilega að stiga varlega til jarðar og kynna sér málin betur. Það er ekki til ein stór töfralausn. Íslendingar þurfa að vinna á mörgum vígvöllum. Kannski er það jafnvel arðbær að týna fjallagrös? 

Hvalveiðar, til hvers?

Menn getur verið þrjóskir! Einn af almestu þverhausunum í íslenska samfélaginu er tvímælalaust Kristján Loftsson hvalari. Er ekki með hægt að stoppa þennan mann af áður en hann fer af stað með þessum glórulausum hvalveiðum? Markaðurinn í Japan þar sem hann ætlar að selja allt þetta hvalakjöt er óskhyggjan ein og þótt nokkrir menn hér á landi setja hrefnukjöt á grillið annað slaginn þá ættu þeir sem eru ennþá hlynntir hvalveiðum svona smám saman að viðurkenna raunveruleikann. Það er auðvitað ekki gáfulegt að skapa atvinnu með því að framleiða eitthvað sem enginn markaður er fyrir.

Hvernig væri að láta menn frekar rækta skóg eða búa til göngustiga? Sjávarráðherra, plíííís gerðu eitthvað!

Börn og fjallgöngur

Í dag var ég svo heppin að fara með stóran hóp nemenda úr 5. bekk í frábæra fjallgöngu. Það var farið upp á Úlfarsfellið úr Mosfellsbænum. Börnin voru auðvitað misjafnlega vön að fara svona gönguferð en öll komust þau tilbaka, rjóð á kinnunum, þreyt  en stolt yfir afrekið. Við fullorðnir vanmeta mjög oft getu barnanna. Vel skipulögð fjallaferð er eitthvað sem flestir ættu að upplifa. Hvað segja foreldrarnir um að drífa sig í sumar með börnunum í eina slíka, með nesti og góðum skóm?