Eurovísion, loksins komið að því

Nú eru Íslendingar í essinu sínu: loksins er komið að Eurovísions- keppninni. Það mætti bara setja copy - paste á fréttirnar um þetta vinsæla umræðuefni. Íslendingar eru komnir á áfangastað. Æfingarnar ganga vel. Íslendingar vekja athygli. Kjóllinn söngkonunnar er stórglæsileg. Skyldum við vinna? Útlendingar sýna íslenska laginu mikinn áhuga, og bla, bla, bla.

En á meðan þetta gengur yfir þá gleymum við kreppu, eymd og reiði. Það er kannski ekki svo slæmt.

Sól og blíða

Í dag er sól (og blíða?). Mælirinn sýnir 7 gráður og Esjan er snjóhvít niður í mittið. En börnin hér í skólanum eru komin í sumarskapið, vilja helst vera úti allan daginn og það úlpulaus og helst á stuttbuxum. Apríl var sérlega blautur mánuður í ár en nú kemur vonandi betri tíð með blóm í haga. Átakið "hjólað í vinnuna" fer vel af stað á fyrsta góðviðrisdegi í langan tíma. Til hamingju með daginn, hjóla- og göngugarpar.

Hjólað í vinnuna, íþróttir eða ekki?

Á morgun mun einn stærsti íþróttaviðburður hér á landi byrja og standa yfir í 3 vikur. Þúsundir manna munu hreyfa sig daglega og hjóla eða ganga í vinnu. En ég er viss að ekkert um þetta mun rata í íþróttafréttir. Alveg eins og stóra öldunga- blakmótið sem átti sér stað um síðasta helgi. Þar kepptu um 1000 manns 30 ára og upp úr í 3 daga.

Skrýtið að íþróttadálkarnir fyllist dag eftir dag af einhverjum fréttum um bolta- atvinnumenn og kaup og sölu þeirra. Einnig er vinsælt að skrifa um alls konar hneykslismál. Ég sakna þess að lesa um íþróttir barna og unglinga, um götuhlaupin sem fara fram allt árið. Ég vildi einnig lesa stundum um íþróttir þeirra sem eru komnir á efri árin. En ennþá virðist ekkert vera merkilegt nema talsverðar peningar eru með í spilinu.

Hvað eru íþróttir og hvað ekki? "Hjólað í vinnuna" mun fá umfjöllun í fjölmiðlunum, en því miður ekki í íþróttafréttunum.

Fjölmennasta íþróttamót öldunga

Í dag legg ég í hann austur. Blakmótið öldunga verður um þessa helgi á Seyðisfirði og Egilstöðum. Þetta er fjölmennasta mót fullorðinna hér á landi, enda er blakíþróttin eina af þeim íþróttagreinum sem er hægt að stunda langt fram eftir aldri. Við eigum von á fjórum fjörugum dögum með keppni, glens og gaman. Afturelding úr Mosfellsbænum sem hélt upp á 100 ára afmæli fyrir stuttu mætir með 5 lið á mótið, geri aðrir betra.

Hver verður umhverfisráðherra?

Það dró svolítið úr gleðinni hjá mér eftir kosningunum að Kolbrún Halldórsdóttir féll út af þinginu. Hún var fyrsti alvöru umhverfisráðherra sem hefur setið í þessu embætti. Þórunn var að vísu einnig ágæt en missti algjörlega kjarkinn á móti peningaröflunum.

Kolbrún sinnti umhverfismálunum af miklum eldmóð jafnvel að hún vissi að sumt gerði hana óvinsæla. Umhverfismálin ná ekki ennþá upp á pallborðið hjá mörgum Íslendingum, því miður. Kolbrún var hrein og bein og lét sínar skoðana í ljós án þess að fara í feluleik, jafnvel rétt fyrir kosningarnar. Hún lék ekki þann leik að svara út og suður þegar óvinsæl mál komu til umræðu.

Nú er spurning hver tekur við umhverfisráðuneytið? Ég sé engan beinlínis tilvalinn til þess. Í Samfylkingunni komu "grænu" frambjóðendur ekki heldur vel út. Vonandi verður umhverfisráðuneytið ekki aftur eins konar útibú frá iðnaðarráðuneytinu.

Málþing um græn störf

Á kosningardegi notaði ég góða veðrið og hjólaði til Reykjavíkur. Þar í Iðnó fór fram málþing um "græn störf". Sjö fyrirtæki kynntu sitt starfsemi og var mjög fróðlegt að heyra frá fullt af frábærum hugmyndum. Það var sama hvort spáð var í betri nýtingu á eldsneyti, í framleiðslu á hágæða náttúruvörum, í framleiðslu prótínmjöls úr aflofti frá jarðvarmavirkjunum eða fuglaskoðunarferðir fyrir ferðamenn. Í öllum þessu fyrirtækjum sem kynntu sig þarna liggur mikil framtíð og atvinnutækifæri. Margt smátt gerir eitt stórt. Kostur við mörg frekar lítil fyrirtæki er svo líka að það hefur ekki eins skelfilegar afleiðingar ef einhverstaðar gengur illa. En ef hreiðrið sem öll eggin eru geymd í brestur þá er voðinn viss. Þá getur það lagt heil byggðalög í rúst.

Það á tvímælalaust að efla íslensk hugvit og styrkja sprotafyrirtæki. Risaverksmiðjur eru lausnir gærdagsins, við ættum hafa vit á því að byggja ekki fleiri. Það er hægt að skapa mörg störf í kringum ferðaþjónustu, matvælaframleiðslu, uppgræðslu og skógrækt og þróun á að nýta verðmætin betur. Framtíðin er alls ekki dökk.

Göngum hreint til verks

Kosningarbaráttan er að verða ógeðfeld, vægast sagt. Hjá sumum snýst málið ekki lengur um að sýna eigið ágæti (kannski er það ekki lengur hægt?). Nei, nú þarf að rakka andstæðingana niður, koma með ósannindi og það jafnvel nafnlaust. Oj barasta! Að menn kunna ekki að skammast sín.

Sem betur fer um næsta helgi

Svonefndi kosningarbaráttan er hafið og verður stutt í þetta skipti, sem betur fer. Þetta sparar flokkunum vonandi peningar og erfiði. Ég fær svo upp í kok að sjá plaköt og glansbæklingar af fínpússuðu og fótó-shopuðum frambjóðendum sem "horfa fram á veginn", "skapa trausta framtíð", "fella niður skuldir" og lofa fleiri sem gengur vel í fólkið. Í þetta skipti held ég samt að þetta liðskrum hefur ekki tilætlað áhrif einfaldlega vegna þess að eftir hruninu sl. haust hefur fólkið í landinu vaknað og lætur ekki svo einfaldlega plata sig. Og þeir sem hafa ekki ennþá myndað sér neina skoðun á pólitíkinni halda sér vonandi heima á kosningardeginum og láta ekki kjafta sér til við flottasta kaffihlaðborðið.

15. apríl er merkilegur dagur

Þann 15 apríl eiga landsmenn að skipta um dekk, semsagt nagladekkin burt! Hvað munu liða margar vikur þangað til síðasti ökumaður hættir að berja göturnar með nagladekk sem gera ekkert gagn og þar af verra? Og hvenær mun lögreglan byrja að sekta þetta fólk sem hlýðir ekki lögum og reglum? Þetta er alveg ótrúleg linkind að leyfa fólkinu langt fram eftir sumri að eyðileggja og menga.

Og vonandi verður tekið upp á því næsta vetur að skattleggja nagladekk það mikið að engum dettur í hug lengur að nota slíkt. Erfitt er að kenna gömlum hundum að sitja og erfitt að kenna ökumönnum að nagladekk eru verra við flest allar aðstæður.

Hústaka á Vatnsstig

Það vantar húsnæði í Reykjavík. Ekki glæsiíbúðir eða stór einbýlishús, nóg er af því og búið að byggja nóg af þessu fyrir næstu 10 árin. En það vantar ódýrt húsnæði, litlar íbúðir sem venjulegt fólk hefur ráð á að kaupa. En mörg gömul hús í miðbænum eru tóm og ónotuð, gagna engum og drabbast niður. Braskararnir sem keyptu þau gera bókstaflega út á það að skapa rónahverfi sem fleiri og fleiri yfirgefa því þá geta þeir keypt fleiri hús á verðmætum lóðum.

Svo kemur ungt fólk og ætla að nota gömlu húsin í eitthvað uppbyggilegt. Það er jafnvel byrjað að dytta að þessum húsum. En nei, þetta má ekki. Eignarréttindin segja að braskararnir hafa rétt á því að láta húsin grotna niður, öllum til ama og setjandi ljótan blett á borgina. Hér vanta strangari reglur og lög um viðhaldsskyldu og notkun á gömlum húsum. Það mætti t.d. leigja húsin fyrir litinn pening gegn því að  sá sem byr þar sér um viðhald á húsnæðinu. Þetta væri öllum til gagns og myndi leysa mörg vandamál. Og lögreglan gæti snúið sér að þarfara verkefnum en að brjóta og bramla til að henda hústökufólkinu út.